προσκατερείπω

Α

1. καταρρίπτω επί πλέον

2. καταστρέφω τελείως, συμπληρώνω την καταστροφή («τὴν Ἑλλάδα προσκατήρειψε», Παυσ).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + κατερείπω «καταρρίπτω, καταστρέφω»].